Το Saharawi Voice [Φωνή της Σαχάρας] συγκεντρώνει “ιστορίες από ξεχασμένους ανθρώπους της τελευταίας αποικίας της Αφρικής”, με σκοπό να εκφέρει μια αίσθηση καθημερινότητας στη Δυτική Σαχάρα και τις δυσκολίες του να ζει κανείς σε κατεχόμενα εδάφη.
Η Δυτική Σαχάρα αποτελεί αμφισβητούμενο έδαφος στην περιοχή του Mαγκρέμπ στη Βόρεια Αφρική και μια από τις πιο αραιοκατοικημένες περιοχές στον κόσμο, καθώς αποτελείται κυρίως από έρημο. Σχεδόν το 40% του πληθυσμού ζει στο Ελ Αγιούν, τη μεγαλύτερη πόλη στη Δυτική Σαχάρα.
Κατειλημμένη από την Ισπανία από τα τέλη του 19ου αιώνα, το 1975 εγκατέλειψε το διοικητικό έλεγχο της περιοχής για μια συνδιοίκηση Μαρόκου-Μαυριτανίας. Ανάμεσα στις χώρες αυτές ξέσπασε πόλεμος και το εθνικό απελευθερωτικό κίνημα Μέτωπο Πολισάριο διακήρυξε την Λαοκρατική Αραβική Δημοκρατία της Σαχάρας (SADR) με εξόριστη κυβέρνηση στο Tιντούφ της Αλγερίας. Η Μαυριτανία αποσύρθηκε το 1979 και το Μαρόκο εν συνεχεία εξασφάλισε έλεγχο του μεγαλύτερου τμήματος των εδαφών.
Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, οι αναγνωρίσεις έχουν επεκταθεί και αποσυρθεί ανάλογα με τις μεταβαλλόμενες διεθνείς τάσεις.
Με τα ίδια τα λόγια του Saharawi Voice, ελπίζουν:
[…] να είναι μια φωνή για όσους έχασαν τις δικές τους. […] Θέλουμε να προσφέρουμε στους αναγνώστες μας τη γνώση για την άλλη πλευρά της ζωής της Σαχάρας. Εκτός από τη λαχτάρα τους για ελευθερία, τον πολιτισμό, τη μουσική, την καθημερινή ζωή στα στρατόπεδα προσφύγων.
Ο ιστότοπος περιλαμβάνει ένα blog, νέα και βίντεο που συνεισφέρουν κυρίως νέοι της Σαχάρας, που ζουν σε στρατόπεδα προσφύγων. Λένε:
Είναι επίσης ένας χώρος για όσους ζουν στα στρατόπεδα προσφύγων, στα κατεχόμενα εδάφη και στην Ισπανία να επικοινωνούν, να ανταλλάσσουν ιδέες και να μοιράζονται τις απόψεις τους για το συλλογικό πεπρωμένο.
Ο ιστότοπος αφηγείται μαρτυρίες σχετικά με προσωπικές εμπειρίες, όπως η απάντηση του αθλητή Salah Amidan, όταν ρωτήθηκε γιατί εκπροσωπεί τη Γαλλία αντί της δικής του χώρας:
Απλά, μέχρι να έχουμε μια ανεξάρτητη χώρα, θα πρέπει να εκπροσωπούμε [άλλη χώρα] αν θέλουμε να συμμετάσχουμε σε διεθνείς διαγωνισμούς.
Η εκπαίδευση είναι ένα άλλο θέμα που εξετάζεται στο blog. Η ντόπια Agaila Abba Hemieda μοιράζεται μια δύσκολη απόφαση που πήρε στην παιδική της ηλικία:
[…] η ζωή μου πήρε μια στροφή προς καινούργια κατεύθυνση όταν [στα δέκα μου χρόνια] επιλέχτηκα για ένα ειδικό πρόγραμμα που παίρνει παιδιά που έχασαν τους πατεράδες τους στον πόλεμο για να περάσουν το καλοκαίρι με μια ισπανική οικογένεια υποδοχής μακριά από τις δυσκολίες και τη ζέστη των προσφυγικών καταυλισμών.
[…] Έλαβα την απόφαση να μείνω στην Ισπανία για να ξεκινήσω την εκπαίδευσή μου. Δεν ήταν μια εύκολη απόφαση να αφήσω πίσω τους αγαπημένους μου για τα επόμενα δώδεκα χρόνια.
Η συντελεστής Aseria Mohamed Taleb μοιράζεται τις σκέψεις της για το τι σημαίνει το ερώτημα “τι είναι πατρίδα για σας;” σε κάποιον που «έχει γνωρίσει μόνο αυτά τα στρατόπεδα προσφύγων». Λέει ότι πρέπει να απαντά αυτή την ερώτηση κάθε μέρα.
«Sahara zaina» (όμορφη Σαχάρα), η γιαγιά μου είπε κάποτε, ενώ καθόμαστε ακούγοντας ραδιόφωνο. Η διαφορά μεταξύ της γιαγιάς μου και εμένα είναι ότι εκείνη γνώριζε τι πάει να πει πατρίδα και εγώ όχι, επειδή εγώ ξέρω μονάχα αυτά τα στρατόπεδα προσφύγων.
Το Sahawari Voices γράφουν επίσης tweets στα αγγλικά, όπου μέλη της ομάδας συχνά-πυκνά εκφράζουν την προσδοκία τους για επιστροφή:
#WesternSahara: “These camps will never be our home, we want to return to our homeland. ”When a photojournalist… http://t.co/zNtis2xfiL
— SAHARAWI VOICE (@SAHARAWIVOICE) enero 5, 2014
Δυτική Σαχάρα: “Τα στρατόπεδα αυτά δε θα γίνουν ποτέ σπίτια μας, θέλουμε να επιστρέψουμε στην πατρίδα μας”. Όταν ένας φωτορεπόρτερ…
Αποτελεί επίσης ένα χώρο όπου κοινοποιούνται παραδόσεις σχετικές με την εθνικότητα, όπως τραγούδια:
Saharawi traditional and early national songs, by Tarba Bueibu http://t.co/q2nafqjKwJ
— SAHARAWI VOICE (@SAHARAWIVOICE) enero 5, 2014
Παραδοσιακά και παλιά εθνικά τραγούδια της Σαχάρας, από Tarba Bueibu
Παρά όλες τις δυσκολίες, πάντα υπάρχει χώρος για ελπίδα: