Ένας ιθαγενής, μαζί με την 12χρονη κόρη του, περπάτησε περίπου 10 χιλιόμετρα κουβαλώντας τη σορό της γυναίκας του στους ώμους του, καθώς απέτυχε να βρει ένα όχημα για να την μεταφέρει από το κυβερνητικό νοσοκομείο στην επαρχία Καλαχάντιτου κρατιδίου της Οντίσα, όπου και πέθανε. (Στιγμιότυπο από βίντεο του Youtube)

Στις 24 Αυγούστου 2016, ο 48χρονος  Daana Majhi μετέφερε την άρρωστη σύζυγό του, Amanga Dei Manjhi, σε ένα κυβερνητικό νοσοκομείο στην περιοχή Καλαχάντι στο ινδικό κρατίδιο της Οντίσα. Υπέφερε από φυματίωση και πέθανε γύρω στα μεσάνυχτα.

Λίγο μετά, αναφέρθηκε, πως το νοσοκομείο ζήτησε από τον Daana να την απομακρύνει, αλλά ο ίδιος αρνήθηκε ένα δωρεάν φορτηγό νεκροτομείου να μεταφέρει το νεκρό σώμα στο σπίτι του. Εκείνος παρακάλεσε τις αρχές του νοσοκομείου να μεριμνήσουν για ένα όχημα, αλλά κανείς δεν τον βοήθησε. Ο φτωχός αυτόχθονας αγρότης δεν είχε αρκετά χρήματα για να νοικιάσει ένα αυτοκίνητο, έτσι αποφάσισε να μεταφέρει το σώμα στον ώμο του στο χωριό για να αποτεφρωθεί. Το νοσοκομείο έχει έκτοτε υποστήριξε ότι ο ίδιος έφυγε με τη σορό της χωρίς να τους ενημερώσει.

Με τη συνοδεία της 12χρονης κόρης του, ο Daana τύλιξε τη σορό της συζύγου του σε κομμάτια υφάσματος και περπάτησε για περίπου 10 χιλιόμετρα προς το σπίτι του. Όπως πλησίαζε η αυγή, οι άνθρωποι τον πρόσεξαν να μεταφέρει τη γυναίκα του στον ώμο, σε αυτό το σημείο, το σπίτι του στο χωριό Melaghara ήταν ακόμα 50 χιλιόμετρα μακριά. Ο δημοσιογράφος Ajit Singh από την τοπική τηλεόραση τους τράβηξε σε βίντεο, το οποίο κοινοποιήθηκε από πολλούς ανθρώπους στην Ινδία. Αφότου κινήθηκαν μερικά νήματα, οι ντόπιοι κανόνισαν για ένα ασθενοφόρο και, επίσης, κατάφεραν να συλλέξουν κάποιες δωρεές για την κηδεία.

Καθώς το βίντεο — και άλλες εικόνες — του Daana να μεταφέρει τη νεκρή σύζυγό του έγινε διάσημο, οι χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης εξερράγησαν από θυμό:

We live in a country where a journalist didn't help a poor man carry his wife's dead body to his home so that he could make a news on it.

— Gब्बR (@imAbhishek_J) August 25, 2016

Ζούμε σε μια χώρα όπου ένας δημοσιογράφος δεν βοήθησε έναν φτωχό άνθρωπο να μεταφέρει το νεκρό σώμα της συζύγου του στο σπίτι του, για να μπορεί να κάνει ρεπορτάζ σχετικά με αυτό.

A CM gets cops to carry him on their shoulders so his shoes don't get wet. While a man carries his dead wife alone to the ghat. Waah India!

— deep halder (@daipayanhalder) August 26, 2016

Ένας Πολιτειακός Πρωθυπουργός βάζει μπάτσους να τον μεταφέρουν στους ώμους τους, έτσι ώστε να μην βραχούν τα παπούτσια του. Ενώ ένας άνθρωπος κουβαλάει μόνος του τη νεκρή σύζυγό του ως το αποτεφρωτήριο. Συγχαρητήρια Ινδία!

Should I support sports where lakhs r spent to arrange buses to felicitate winners while a man cant get even rickshaw to carry a dead body?

— punjAAP !! (@AapKiQasam) August 25, 2016

Θα πρέπει να υποστηρίξω αθλήματα, όπου δαπανώνται εκατομμύρια για να κανονίσουν λεωφορεία για να διευκολύνουν τους νικητές, ενώ ένας άνθρωπος δεν μπορεί να έχει ούτε ένα τρίτροχο για να μεταφέρει ένα νεκρό σώμα;

Ο Daana δεν είναι το μόνο πρόσωπο που αντιμετώπισε τέτοια αναίσθητη μεταχείριση από μια εγκατάσταση δημόσιας υγείας. Την Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2016, στην επαρχία Malkangiri της Οντίσα, ένας άνθρωπος έπρεπε να περπατήσει 6 χιλιόμετρα μεταφέροντας το σώμα της επτάχρονης κόρης του, καθώς το ασθενοφόρο που τους μετέφερε φαίνεται πως τους παράτησε στη μέση της διαδρομής. Όταν το προσωπικό του ασθενοφόρου ανακάλυψε ότι η κοπέλα είχε πεθάνει καθ’ οδόν προς το νοσοκομείο, ζήτησαν από τους γονείς της να βγούνε από το ασθενοφόρο και να πάρουν και την κόρη τους μαζί. Μια αναφορά (FIR) χει έκτοτε κατατεθεί στο αστυνομικό τμήμα της επαρχίας Malkangiri κατά του οδηγού, καθώς και του φαρμακοποιού και έναν συνοδού ο οποίος ήταν στο ασθενοφόρο.

Δυστυχώς, υπήρξαν περισσότερες τέτοιες περιπτώσεις:

A man forced to carry his mothers dead body on his bike after an ambulance driver refused to take the corpse( M.P) pic.twitter.com/1D8H3LRpQy

— MUDIT AGARWAL (@mudit_aggarwal) September 1, 2016

Ένας άνδρας αναγκάστηκε να μεταφέρει το νεκρό σώμα της μητέρας του με το ποδήλατό του, αφότου ο οδηγός του ασθενοφόρου αρνήθηκε να πάρει το πτώμα( M.P) pic.twitter.com/1D8H3LRpQy

Η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Οντίσα διερεύνησε πρόσφατα ένα περιστατικό στο οποίο οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, στην περιοχή Balasore φέρονται να έσπασαν ένα πτώμα στο ισχίο, έτσι ώστε να μπορούν να το μεταφέρουν σε πακέτο. Το σώμα ήταν εκείνο της Taramani Barik, μίας 85χρονης χήρας που την είχε πατήσει μία εμπορική αμαξοστοιχία. Μετά το ατύχημα, δεν υπήρχε διαθέσιμο ασθενοφόρο και κανείς δεν πλήρωνε ένα ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο για να πάει το σώμα για αυτοψία σε απόσταση 30 χιλιομέτρων στο νοσοκομείο της περιοχής.

Όλα αυτά τα περιστατικά δείχνουν μια ανωμαλία στις υπηρεσίες υγείας της περιοχής. Μεταξύ των 19 κρατιδίων της Ινδίας, η Οντίσα κατατάσσεται κοντά στον πάτο του Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης. Γράφοντας στην ιστοσελίδα Medium, ο Siddhartha Sharma σημείωσε ότι το κρατίδιο Οντίσα έχει δύο συστήματα για την αντιμετώπιση τέτοιων θεμάτων. Υπάρχει το Harishchandra Sahayata Yojana (βοήθεια προς τους φτωχούς και άπορους για τις τελευταίες τελετές), το οποίο παρέχει οικονομική βοήθεια σε όσους δεν μπορούν να διεξάγουν τις τελευταίες ιεροτελεστίες για τα νεκρά μέλη των οικογενειών τους — ένα πρόγραμμα που καλύπτει επίσης την αποτέφρωση των αζήτητων πτωμάτων. Επιπλέον, στο πλαίσιο του προγράμματος Mahaparayana 37, τα κρατικά νοσοκομεία τροφοδοτούνται με 40 οχήματα και περίπου 100 μέλη προσωπικού για να βοηθούν στο κουβάλημα των πτωμάτων. Ο Siddhartha ρώτησε:

Το κρατίδιο απολαμβάνει το προνόμιο των δύο συστημάτων για έναν σκοπό, αλλά γιατί οι πολίτες δεν μπορεί να το χρησιμοποιήσουν;

Η Aparajita Mishra, στην ιστοσελίδα Being Indian, επίσης έχει ερωτήσεις:

Όταν ο Daana μετέφερε το πτώμα με την κόρη του να κλαίει, οι άνθρωποι τον βοήθησαν καλώντας κάποιους «σημαντικούς ανθρώπους». Γιατί βασιζόμαστε στα δεκανίκια της εξουσίας για να γίνει η δουλειά;

Τελικά, ο TS Sudhir έγραψε στην εφημερίδα Huffington Post:

Ειλικρινά, αν αυτές είναι acche din [καλές εποχές, ένα σύνθημα του κυβερνώντος κόμματος], η Ινδία ήταν καλύτερα στις σκοτεινές εποχές. Ειλικρινά, κύριε Πρωθυπουργέ, το Μπαλοχιστάν μπορεί να περιμένει, αφήστε μας να διορθώσουμε τους Kalahandi μας [οι άνθρωποι της περιοχής Kalahandi, στην Οντίσα] πρώτα.